Μετά από μια μακρά περίοδο εσωτερικών αναζητήσεων ο “antigold” ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας κ. Σαράντης Δημητριάδης δείχνει να καταλήγει στην αναγκαιότητα της εγκατάστασης βιομηχανίας μεταλλουργίας στη ΒΑ Χαλκιδική.
Το αναφέρει ξεκάθαρα σε άρθρο του με τη βασική προϋπόθεση ότι αυτή η βιομηχανία όπως και κατεργασία του χρυσοφόρου πυρίτη της Ολυμπιάδας θα γίνεται και θα ελέγχεται εξ ολοκλήρου από το κράτος.
Μάλιστα σε κάποιο σημείο του άρθρου του βλέπει σύντομα στην εξουσία το ΣΥΡΙΖΑ ασκώντας παράλληλα δυσμενή κριτική σε όσους, κατά την άποψη του, αλληθωρίζουν ευκαιριακά προς την αριστερά, ενώ δεν έχουν καμία πολιτική σχέση μ’ αυτό το χώρο, και με κάθε δυνατήευκαιρία βρίσκουν αφορμή για να την υποβιβάζουν για το γεγονός, ότι έχει αλλάξει τελείως η πολιτική στάση της απέναντι στη βαριά βιομηχανία και τους εργάτες της σε σχέση με τους αγώνες που έδωσε στο παρελθόν.
Κανείς δεν μπορεί να αδικήσει τον ομότιμο καθηγητή γεωλογίας, που μπλέκει τη μεταλλευτική δραστηριότητα και την επιστήμη με την πολιική, καθώς ακολουθεί την πεπατημένη πολλών εκπροσώπων του ακαδημαϊκού χώρου, που επεδίωξαν την εμπλοκή τους με το χώρο της πολιτικής εξουσίας και οι "#skouries" τους έδωσαν τους αναγκαίους πόντους δημοσιότητας προς αυτήν την κατεύθυνση.
Τελικά, μήπως είναι αχρείαστοι και περιττοί αυτοί οι περιβαλλοντικοί... καημοί και οι αφορισμοί σε βάρος της μεταλλευτικής; Βλέπουμε ότι ακόμη και οι κατά συνθήκη «εχθροί» της αναγνωρίζουν τη σπουδαιότητα που διαδραματίζει σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Γιατί δε λένε απλά ότι είναι υπέρ του κρατισμού και κατά των ιδιωτικού μοντέλου διαχείρισης; Είναι πολύ πιο ξεκάθαρο και γλυτώνει τις κοινωνίες από διχαστικούς φανατισμούς και έριδες.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου